Tracę kontakt z córką... Czytam te wszystkie poradniki, jak mieć dobry kontakt ze swoim dzieckiem, że trzeba z nim rozmawiać, umieć się wczuć w jego położenie, zrozumieć bunt dorastania. I powiem wam – że chciałabym tak, ale nie mogę. Nie umiem. Powalają mnie odzywki mojej córki: „zostaw mnie, to moja sprawa, czy nie mam prawa do własnej prywatności?!”. Więc zamykam drzwi, wychodzę i czuję się całkowicie bezradna.  Jako małe dziecko Marysia była straszną gadułą. Ciągle o wszystko pytała, a ja po całym dniu z nią spędzonym padałam na nos ze zmęczenia. Potem poszła do przedszkola, ja wróciłam do pracy i trochę odetchnęłam. Gdy córka kończyła podstawówkę, źle zaczęło się dziać w moim małżeństwie. Już wcześniej podejrzewałam, że Wojtek mnie zdradza, no ale ręki bym sobie nie dała uciąć. Przekonywałam sama siebie, że może mieć gorszy dzień, że ma kłopoty w pracy, ale osobne wakacje to już było dla mnie za wiele. Zawsze urlopy spędzaliśmy wspólnie, w końcu tak przecież postępują małżonkowie. Ugięłam się jednak – Wojtek wyjechał sam, ja pojechałam do rodziców, Marysia na obóz. Po kłótni z matką postanowiłam wcześniej wrócić do domu. No i wróciłam – zastając w moim łóżku obcą kobietę. Rozwiodłam się z Wojtkiem. Trochę trwało, zanim się wyprowadził. Kręcił, że nie ma gdzie, że go ta larwa zostawiła, a ja zawsze miałam miękkie serce. Marysia w tym trudnym czasie bardzo mnie wspierała. Nie chciałam, żeby była przeciwko ojcu, choć w sumie sobie na to zasłużył. No, ale zdradził mnie, nie ją. Dla niej zawsze będzie ojcem. Sytuacja zmieniła się, gdy Wojtek w rok po rozwodzie wreszcie znalazł sobie mieszkanie i się od nas wyprowadził. Wtedy w moją córkę jakby diabeł wstąpił. Wszystko, co powiedziałam, zrobiłam, było nie tak. Okazało się, że nic jej nie dałam, nie rozumiem jej i w ogóle jak mogłam być tak głupia, żeby wygonić ojca z domu. Zupełnie, jakby nie była świadkiem naszego rozstania... Z mądrej, dobrej, rozumiejącej córki przemieniła się w mającą wieczne pretensję dziewczynę.  Próbowałam z nią rozmawiać. Ona jednak zatyka uszy, gdy tylko otwieram usta. Nie wiem już o niej nic, po kryjomu sprawdzam jej zeszyty, czy w szkole wszystko w porządku. Poza tym – zero kontaktu. Dba o swój pokój, wynosi śmieci, pozmywa naczynia, ale ja nie chcę mieć współlokatorki, ale córkę. Z którą będę mieć dobry, otwarty kontakt. Byłam w poradni psychologicznej. Tam powiedziano mi, żebym przyszła razem z Marysią, że potrzebna jest wspólna rozmowa, może nawet terapia. Nie przyjdę – Marysia nie wyraziła na to zgody.  Ciężko mi. Nie dość, że zostałam bez męża, to jeszcze czuję, że tracę córkę... Anna Korupcja w Polsce prawie największa w Unii W Polsce nikt nie szacuje skali korupcji. Ani jeden urząd nie ma wyliczeń, z których wynikałoby na jaką kwotę opiewają tego typu zjawiska. Ani CBA, ani urząd pani Pitery, ani którekolwiek z ministerstw. W tłumaczenia, że nie da się tego określić nie można uwierzyć, bo są instytucje, które kwoty takie szacują w skali globalnej. Na całym świecie to koszt około 300 mld dolarów. Zamieszanie wokół tzw. afery hazardowej spowodowało, że znów zrobiło się głośno o problemie korupcyjnych powiązań na styku polityki i biznesu. Żadna z organizacji zajmujących się korupcją - Transparency International, Fundacja Batorego - oraz Centralne Biuro Antykorupcyjne nie mają takich szacunków mówiących o tym ile tracimy przez ten proceder w Polsce. Korupcja jest przejawem przestępczej działalności, nękającym w mniejszym bądź większym stopniu wszystkie państwa. Korupcja w Polsce osiągnęła już poziom zagrażający interesom państwa, a zatem należy sięgnąć do skutecznych metod walki. Korupcja towarzyszy ludzkości od tysięcy lat, narusza prawa społeczne, ekonomiczne, nie tylko biednych i słabych, ale szczególnie ludzi uczciwych, prawych i wrażliwych na krzywdę społeczną. Podkopuje podstawy demokracji, obala praworządność i hamuje rozwój gospodarki. Nie ma dziś w Polsce słowa popularniejszego niż korupcja, nie ma ugrupowania politycznego lub organu władzy, które nie zorganizowałoby jednej konferencji poświęconej walce z korupcją. Korupcja funkcjonariuszy publicznych stanowi jedne z najbardziej nasilających się problemów współczesnego świata. Rozmiary zjawiska niepokoją już nie tylko rządzących, polityków czy zajmujące się tym zjawiskiem instytucje, ale przede wszystkim zwykłych obywateli. Wykorzystywanie funkcji publicznych do prywatnych celów, stało się problemem szeroko dyskutowanym, zarówno na łamach prasy, jak i na forum parlamentarnym. Korupcja stała się także karta przetargową w toczącej się w chwili obecnej walce wyborczej. Korupcja nie ogranicza się dziś do wręczania sum pieniężnych osobom pełniącym funkcje publiczne. Obecnie działania korupcyjne stanowią – często – rozbudowany, subtelny i dobrze zakamuflowany system. Zjawisko korupcji jest znane i obecne w Polsce od dziesięcioleci. Przed 1989 r. informacje o tego rodzaju zachowaniach były ściśle reglamentowane i cenzurowane – pojawiały się, ale jedynie wtedy, gdy była taka wola polityczna. Jednakże już wówczas niepublikowane badania opinii publicznej sygnalizowały istnienie powszechnego łapówkarstwa. W 1988 r. 92% badanych uznało dawanie i branie łapówek za zjawisko powszechne, a w innych badaniach prawie połowa za bardzo częste. Zdaniem socjologów, w latach 70. i 80. łapownictwo nie tylko utrwaliło się w społecznej świadomości, ale jego powszechność sprawiła, że wyraźnie zmalało społeczne potępienie tego zjawiska. Postawa przyzwolenia dotyczyła głównie tzw. „miękkich” form korupcji (drobna łapówka, protekcjonizm, pośrednictwo), które można było łatwo usprawiedliwić ówczesną koniecznością życiową. Społeczna dezaprobata dotyczyła natomiast „twardych” form korupcji, tj. afer finansowych, szantażu czy przekupstwa . Pierwsze lata III Rzeczpospolitej stwarzały wręcz znakomite warunki dla rozwoju różnych postaci i form korupcji oraz innych patologicznych nadużyć i zachowań. W okresie tym pojawiły się bowiem niespotykane wcześniej uwarunkowania łatwiejszej zmiany statusu społecznego na wyższy, wejścia do klasy właścicieli. Zmiana stosunków własnościowych, tj. transfer ogromnych środków państwowych do sektora prywatnego umożliwiła gwałtowne wzbogacenie się ludzi pośrednio i bezpośrednio uczestniczących w procesach prywatyzacyjnych. Należy przy tym podkreślić, że w przedsięwzięcia o charakterze korupcyjnym zaangażowani byli niektórzy z przedstawicieli wpływowych środowisk politycznych i społecznych. Istniało również powszechne przekonanie o tym, iż wszystkie próby walki z korupcją mogą wpłynąć negatywnie na procesy związane szybkim wprowadzaniem zasad gospodarki rynkowej .    Słabość  niestety tkwi w nas ,lecz  jakbym miała moc to bym to wszystko wymiotła w diabły , ten cały nieład w Polsce ,te szachrajstwa jak i lekcjewarzenie człowieka przez człowieka ,bo takie traktowanie doprowadza do słabości i wściekłości ,i dlatego przydała by się porządna miotła by wymiotła to całe dziadostwo co zaśmieca . Nie potrafię wyobrazić sobie Boga, który nagradza i karze istoty przez siebie samego stworzone, którego zamysły przykrojone są na naszą miarę krótko mówiąc, Boga, który nie jest niczym innym, jak odbiciem ludzkich słabości. Nasze słabości. W dobrym nastroju, szczęśliwi prawie, idźmy do boju, w słusznej sprawie. Kryjmy niechęci, czy wahania, prawdy zawzięci, w jej staraniach. Bo dać nam musi, chęć tworzenia, gdy się zadusi , cel niszczenia. Cel co tak męczy, zaniechaniem, i ciągle dręczy, pusty trwaniem. Stańmy odważnie, bez cienia trwogi, patrząc uważnie, pod własne nogi. By nie zatracić, swej świadomości, która tak znaczy, nasze słabości. Idźmy do boju, szczęśliwi prawie, w dobrym nastroju, i w słusznej sprawie. //Autor: Grand //         Dlaczego tak jest? Ciągłe przepychanki , narzucanki  ,siłą  woli czy tego chcemy czy nie Dlaczego? nie liczy się  czyjaś  wola czy odmowa . Rozmnożyło się  różnych niepotrzebnych przedmiotów które nie wszyscy to respektują ,lecz siłą  woli jest nam narzucane  czy tego chcemy czy nie ,bo inaczej znajdzie się  sposób na uparciucha. Najpierw  się  kusi , nęci  jak na przykład  prowizja ,niby  siłą nikomu  nie  wsadzają ale  ludziom z  kruchym  budżetem ładnie  pięknie pomogą a i owszem , lecz nie nadługo pociecha się  zda. Procenty rosną tak  szybko że sam diabeł wolałby od nich w ciemną dziurę  uciec. Tak jest i z wieloma innymi przypadkami ,że dajemy się  na to złapać  jak ryba  na haczyk , nie raz   bez zastanowienia lub zmuszeni nie najlepszą  sytuacją w  jakiej się znajdujemy , a te hieny tylko na to liczą . A  biedak dość że biedny to jeszcze doprowadzony do skrajnej rozpaczy , i taka  jest  szybka  pociecha z jednego dołka wlatując w jeszcze głębszy .     Nie szukaj takiej miłości bo zmącisz sobie swój święty spokój. Seks przychodzi łatwo, beztroskie chwile szybko mijają i wydaje się, że nic się takiego nie stało. Ale ile razy z tak nieodpowiedzialnych kontaktów rodzą się dzieci, które nie mają obojga rodziców. Bywa i tak, że kobieta nie jest przygotowana na dziecko albo nie chce tego partnera, zabrnęła w swojej zabawie zbyt daleko, na jej drodze życia staje niechciana ciąża, podejmuje decyzję aby się jej pozbyć. Ileż kobiet zabija swoje nienarodzone dzieci już w drugiej połowie ciąży, kiedy w jej ciele wzrosło już ciałko i dusza została przez niego wchłonięta. Taka decyzja odbije się mocno karmicznie nie tylko na matkę, również na ojca. Aborcja powoduje blokadę w drugiej-seksualnej czakrze, Ma również głębokie skutki dla mężczyzny, często właśnie dzięki temu mężczyźnie kobieta posuwa się do aborcji. Uczucia kobiety wielokrotnie pełne nienawiści, bólu i gniewu spadają na mężczyznę. Wcześniej czy później odbiją się na jego życiu i jego karmie. Najczęściej przerywają ciążę bardzo młode kobiety-nastolatki.
	Dzisiaj stronę odwiedziło już 9 odwiedzający (14 wejścia) tutaj!